Pomnik dla Maryi Niepokalanej
Zgromadzenie Córek Maryi
Niepokalanej powstało jako votum wdzięczności za ogłoszenie w Kościele dogmatu
o Niepokalanym Poczęciu Najświętszej Maryi Panny. Siostra Ludwika Waleria
Gąsiorowska, współzałożycielka utworzonej w 1891 r. przez bł. Honorata
Koźmińskiego wspólnoty, podkreślała, że zgromadzenie jest darem ojca Założyciela
dla Matki Bożej, a każda wstępująca siostra, oddaje się na Jej wyłączną
własność. Dziecięca więź z Maryją pomaga w przyjmowaniu Bożej inicjatywy i otwiera
na Ducha Świętego. Wpatrując się w Jej życie, całe oddane Jezusowi, siostry
uczą się swoją konsekrację przeżywać jako pełną przynależność do Boga. Dziękując
za przywilej Jej Niepokalanego Poczęcia, starają się przezwyciężać wszelki
grzech i innym pomagać w dążeniu do świętości. Do obiecanego Królestwa kolejne
pokolenia niepokalanek zmierzają z dziecięcym zawołaniem: Maryjo, okaż się nam Matką!
Apostołki
Maryjnego zawierzenia
Swojej Maryjnej drogi siostry uczą
się w szkole św. Ludwika Grignion de Montfort. Jego doskonałe nabożeństwo do
Najświętszej Maryi Panny upowszechniają we wszystkich środowiskach zamieszkania
i pracy. Uważne na jego wskazówki wpatrują się w Maryję i wszystko czynią razem
z Nią. Każdego dnia medytują słowo Boże, rozważając ziemskie życie Jezusa i Jego Matki. Maryi powierzają życie własne i innych ludzi, by Ona czyniła je
dziękczynieniem Bogu i miejscem działania Jego łaski. Pamiętając, że Nikt nie zbawia się sam (EG 113),
siostry niosą w swojej modlitwie bliskich, współpracowników i całe zastępy osób
zaledwie spotkanych − każdego człowieka zawierzając Jezusowi przez ręce Maryi.
W ten sposób każdemu wskazują najkrótszą i najprostszą drogę do świętości − przez Maryję do Jezusa.
Ukryte
wspólnoty ewangelicznego życia
Siostry niepokalanki, wierne
zamysłowi Założyciela, nie ujawniają swojej tożsamości i bez zewnętrznych oznak
stanu zakonnego, tworzą wspólnoty życia oddanego na wyłączną służbę Bogu. W codziennym postępowaniu kierują się Ewangelią i własnym przykładem pokazują, że
naśladowanie Chrystusa jest możliwe również dzisiaj. Przez pracę wśród
mieszkańców miast uświęcają rzeczywistość − wnoszą w nią ducha modlitwy i przemieniają świadectwem swojej obecności, wzorowanej na zwykłym, codziennym
trudzie Świętej Rodziny i życiu Jezusa, ukrytym w tajemnicach Wcielenia,
Odkupienia i Eucharystii. Ślubowane rady ewangeliczne i codzienność przeżywana
we wspólnocie siostrzanej są odpowiedzią na Boże zaproszenie: przyjdź i chodź za Mną! (Mk 10,21).
Aniołowie
opiekuńczy ludzi miast
W apostolskiej posłudze Założyciel
przekazał siostrom zadanie stawania się aniołami opiekuńczymi ludzi miast. Jak
niebiescy posłańcy, niepokalanki pomagają ludziom w zbliżaniu się do Boga, głoszą
Jego słowo i walczą ze złem. Wspólnoty sióstr, rozsiane wśród miast i miasteczek,
stają się prorockim znakiem i zaczynem Bożego Królestwa. Do domu Ojca mają więc
przyprowadzić wszystkich zaproszonych. Dlatego siostry wychodzą do ludzi i z
nimi pracują w przedszkolach, szkołach, szpitalach, zakładach opieki, biurach, kuchniach,
przy parafiach, by przykładem uczciwego postępowania i posługi ukazywać
świętość życia dotkniętego łaską, pozostającego w zasięgu Bożego głosu (Por. VC
40).
Narzędzie
do ratowania bliźnich
W konstytucjach zgromadzenia
siostry znajdują zobowiązanie: Wszystkie
modlitwy, prace i umartwienia niech ofiarują za Kościół święty, nawrócenie
grzeszników i zadośćuczynienie za grzechy mieszkańców miast. Dlatego za wszystkich
pogubionych na ścieżkach życia i zniewolonych przez „dobra” współczesnego
świata wciąż wynagradzają modlitwą i ofiarą. W duchu św. Franciszka z Asyżu, podejmują
naprawę Domu Bożego, pamiętając że duchowe odrodzenie Kościoła i powrót do Jego
pierwotnego, ewangelicznego obrazu, wymaga najpierw osobistego nawrócenia.
Wszelką zmianę zaczynają więc od siebie, kontemplując Chrystusa objawiającego
miłość Boga Ojca. Z tego zapatrzenia rodzi się ewangeliczna droga świętości
niepokalanek, na którą zapraszają swoich bliźnich.
Radując
się tajemnicą przeżywanego powołania i rozpoznając znaki Bożego prowadzenia w swoim zakonnym życiu, wspólnota niepokalanek zawierza wszystkich w modlitwie: O Maryjo, o Pani, o Matko
nasza pomnij, że są Twoimi; strzeż ich i broń, jako rzecz i własność swoją.